18 aug PICTURE MY LIFE #70 – OPGENOMEN IN HET ZIEKENHUIS

Zoals jullie misschien wel hebben gemerkt ben ik momenteel opgenomen in het ziekenhuis. Na een bezoek aan de dermatoloog mocht ik niet weer weg omdat mijn huid er slechter aan toe ging dan ze hadden verwacht. En eerlijk, ik had nooit verwacht hiervoor in een ziekenhuis te liggen. Vandaag vertel ik jullie een beetje over het leven hier in het ziekenhuis en de lichtpuntjes die het dragelijker maken. Lees verder voor de 70ste editie van Picture My Life!

Mijn eczeem was zo erg verergert dat ik nauwelijks meer sliep of mij kon concentreren op iets nuttigs. Bij de huisarts kreeg ik weer een lading medicijnen, kuren, zalfjes, slaappillen en eindelijk die doorverwijzing naar de dermatoloog. Bij het bezoek aan de dermatoloog werd vrijwel meteen duidelijk dat ik maar beter opgenomen kon worden in het ziekenhuis. Zo erg was het blijkbaar. En dat terwijl ik eerst niet serieus genomen werd met mijn eczeem.

In het ziekenhuis lag ik op een kamer met twee andere patiënten die beide kanker hebben. Alle drie moesten we ‘wachten’ op een plekje bij ons eigen afdeling. Inmiddels heb ik mijn eigen rustige kamertje. Maar met anderen op de kamer liggen was ook een hele gekke ervaring.

Elke dag word ik twee keer ingesmeerd met een hormoonzalf, als een soort kuur. Daarna werd ik gemummificeerd in verband zodat de zalf niet in mijn kleren trekt en ik niet kan krabben. Nu mijn huid al wat rustiger is heb ik een zijden pakje gekregen voor onder mijn kleren. Dit houd de huid goed vet. Een paar meter van mijn kamertje vandaan staat een automaat met gratis koffie, thee en chocolademelk. Dat zijn fijne lichtpuntjes in het ziekenhuis, hahaha. :)

In het winkeltje beneden kocht ik een stapeltje tijdschriften. Ik mag gewoon lopen waar ik wil, alleen niet het terrein af. Inmiddels is deze stapel flink uitgebreid omdat ik van lieve vriendinnetjes Elisa en Inge ook nog een aantal tijdschriften heb gekregen. Van Elisa kreeg ik ook nog deze schattige mini TicTac doosjes. Zo ontzettend cute!

Het meest mis ik nog wel mijn lieve katjes Bloempje en Elfje. Dieren kunnen zoveel liefde, troost en rust geven. Mijn vader stuurt regelmatig foto’s als ze er weer heel lief bij liggen. Aaaawh.

Gelukkig mag ik mijn laptop hier hebben en kan ik een beetje bloggen en films kijken. Zo kwam eindelijk mijn review over de beroemde highlighter Soft and Gentle online, met foto’s die ik al eerder had gemaakt. Ik ben trouwens ook opzoek naar een nieuwe serie, wie weet er een leuke?

Het leek mij ‘leuk’ om ook even een ziekenhuismaaltijd te laten zien aan jullie. Kip met aardappel en warme groenten. En een chocolademousse en een appelmoes als dessert. Prima te doen, haha. Maar ik zit natuurlijk liever thuis. Nu net heb ik het nieuws gekregen dat ik nog wel een weekje moet blijven. Helaas. Maar laat ik er het beste van maken. :)

Hoe was jouw week?

Liefs,
Lois Lorinde