11 nov MY MIND #1 – BUSVERHAALTJES

Een nieuw rubriekje op LoisLorinde.nl! My Mind. Alles wat er zich in mijn hoofd en leven afspeelt. In deze rubrieken ga ik het hebben over wat persoonlijkere dingen. Maar om het nog een beetje luchtig te houden begin ik met een aantal busverhaaltjes. Waar ik speciaal dit mooie papieren busje voor uitgesneden heb. Dingen die ik heb meegemaakt in – en rondom – de bus. Lees snel verder!

BUSCHAUFFEUR WILT NIET STAKEN

De meeste buschauffeurs die ik in de ochtend begroet zeggen een sombere ‘hallo’ terug. Maar op 15 oktober was dat anders. Vanwege de staking reden er tot 8:30 geen bussen. Ik nam de eerste de beste bus naar Utrecht rond 8:45 uur. De buschauffeur was helemaal enthousiast en vertelde dat we er ‘een feestritje’ van zouden gaan maken. “Weet je, stiekem wilde ik helemaal niet staken. Daarom ben ik ook zo blij dat ik jullie weer naar jullie eindbestemming mag brengen!” Heerlijk zulke vrolijke mensen.

VROLIJKE VERTRAGING

Haast huppelend kwam ze naar mij toe en ging ze naast mij zitten. Daarna zei ze de meest vrolijke ‘hoi’ die ik ooit gehoord had op zo’n vroeg tijdstip. Ken ik haar? Hmm.. nee. Een minuut later hoorden we een knal en de bus stond stil. Halverwege het spoor. Omdat de bus nog ongeveer een half uur stil stond op het spoor reden de treinen ook niet. Normaal zou ik nu chagrijnig zijn geweest omdat ik te laat kwam voor college, maar het meisje inspireerde me. Het meisje huppelde namelijk vrolijk terug naar het station om daar te wachten op de eerstvolgende bus. Het is lastig te omschrijven… Het meisje had zo’n bijzonder positieve uitstraling dat ik gewoon niet chagrijnig kon zijn.

EEN BEKENDE VREEMDELING

Ik slaap half tot een meisje vraagt of ik mijn tas opzij wil doen zodat ze naast mij kan zitten. Ze lijkt ontzettend veel op een blogger die ik een jaar geleden heb ontmoet. Maar het is haar nét niet. Toevallig stuurde de look-a-like blogger mij die dag nog een tweet, hoewel ik haar na de ontmoeting nooit meer echt had gesproken. Zo word je op een dag ineens twee keer aan iemand herinnert die je anders nooit spreekt. Ik vind het toeval.
Op dat moment hoor ik ook twee totaal andere meisjes praten: “Wow, ik zag net iemand die heel erg op jouw lijkt” zegt de een tegen de ander. Ha, nog een dubbelganger op deze dinsdagochtend.

HIGH-FIVE MEVROUW?

Ik loop rustig naar mijn bushalte tot ik een groepje brugklassers hoor schreeuwen.
“Mevrouw, mevrouw! Mag ik een high-five?”
Een beetje verbaasd kijk ik op van mijn telefoon. Snel doe ik mijn mobiel in mijn andere hand en geef de voorbij-fietsende jongen een scheve high-five.
“Yeaah!” hoor ik nog na van het groepje brugklassers die inmiddels al aan het einde van de straat zijn. Hahaha, ik ben blij dat ik ze blij heb kunnen maken met mijn high-five. Zou het een weddenschap zijn geweest? Het was in ieder geval een grappige gebeurtenis op de maandagochtend.

Zo, dat waren vier grappige gebeurtenissen die ik heb opgeschreven tijdens mijn busreizen. In de volgende editie van My Mind gaat het nog wat persoonlijker worden. Dan ga ik verhalen delen die ik heb geschreven op de basisschool. Sommige verhalen zijn zelfs een beetje filosofisch. Voor een tienjarige dan. Haha.

Wat vind je van dit nieuwe rubriekje?
En over welke onderwerpen zal ik nog meer gaan schrijven? Alle vragen en suggesties zijn welkom!

Follow